Τόσο
δύσκολο είναι πια να
προστατευθεί από καταστροφές το κρανίο του
Αρχανθρώπου
της
Χαλκιδικής;
(Απρίλιος 2019)
Κάθε
χώρα της
Ευρώπης έχει
το δικό της
σύμβολο. Αυτό,
την κάνει
αναγνωρίσιμη
σε κάθε γωνιά αν
όχι ολόκληρου
του κόσμου,
τουλάχιστον
στους κατοίκους
της γηραιάς
Ηπείρου. Έτσι,
π.χ. το σύμβολο της
Ελλάδας είναι ο
Παρθενώνας. Όμως
εκείνο που αντιπροσωπεύει
(σαν
συγκολλητική ουσία)
όλη την Ευρώπη
είναι το απολιθωμένο
κρανίο που
βρέθηκε το 1960 στο
σπήλαιο
Πετραλώνων
Χαλκιδικής.
Αυτό το κρανίο
ανήκει στον αρχαιότερο Ευρωπαιοειδή ηλικίας 700.000 ετών. Όμως
από την ώρα που
βρέθηκε έχει
υποστεί διάφορες
ανεπανόρθωτες
καταστροφικές
ζημιές. Από την άλλη, εδώ και 10ετίες στην Ελλάδα ο νόμος ορίζει ως
αρμόδιο για τα
περί της
παλαιοανθρωπολογίας όχι έναν
εξειδικευμένο
στο
αντικείμενο παλαιοανθρωπολόγο,
αλλά έναν (και δη πάντοτε ελεγχόμενο κομματικά) αρχαιολόγο με ό,τι αυτό
συνεπάγεται... Έτσι,
ο μόνος φορέας που μπόρεσε ν' αρθρώσει λόγο
πάνω στο ζήτημα είναι η Ανθρωπολογική
Εταιρεία Ελλάδος, η οποία έχει
επανειλημμένα
προβεί σε καταγγελίες σχετικά με τις προαναφερόμενες
καταστροφές.
Οι αντίστοιχες αιτιάσεις εξυπακούεται ότι συνοδεύονται
επίσης κι από προτάσεις
για την έστω
από εδώ και
πέρα προστασία
του απολιθώματος, με
βασικότερη
στόχευση στη
φωτογραφική και βιντεοσκοπική τεκμηρίωση της
σημερινής
κατάστασης
διατήρησής του.
Κατ’ αυτό τον τρόπο
ελπίζεται το
κρανίο να
προστατευθεί
από παραπέρα
φθορές εκ
μέρους
οιουδήποτε «επίδοξου ή μη μελετητή».
Φαίνεται
όμως πως μέτρα προστασίας του κρανίου δεν είναι εύκολο να ληφθούν ή μήπως άλλα
κρύβονται πίσω
από μια τέτοια αδιαφορία;
Και καλά οι
συνήθως
ύποπτοι είναι οι
«κακοί» Έλληνες,
όμως το ζήτημα
δεν αφορά μόνο
αυτούς, αλλά
και τους
υπόλοιπους (κατά
τα άλλα άραγε «υπεύθυνους»;)
Ευρωπαίους. Είπαμε οι Έλληνες να
χρωστάμε στους «Μεγάλους» ακόμα και τη δημιουργία του ελληνικού κράτους χάρη στη ναυμαχία
του Ναβαρίνου,
αλλά
τουλάχιστον σ’
αυτή την
περίπτωση (όσον αφορά τις καταστροφικές φθορές που έχει υποστεί το κρανίο των Πετραλώνων), δεν
πρέπει να
γίνει κάτι;
Πάντως δεν
μπορεί από τη μια
να έχουν
ενημερωθεί για
το θέμα οι «Μεγάλοι» και παρόλα
αυτά να
παραμένουν
άπραγοι. Μήπως όμως τελικά ισχύει
το ρητό που
θέλει και την
πίττα ολόκληρη
και το σκύλο
χορτάτο (και τους Έλληνες να φταίνε και να είναι αργότερα "δικαιολογημένη" η έξωθεν παρέμβαση πάνω και σ' αυτό επίσης το ζήτημα);